Custom clip: Ik ben een klein persoon van slechts 5 tot 10 cm groot en ik zit op de tafel vlak voor je gezicht. Je vraagt je af hoe het kan dat ik zo klein ben en wat ik in je huis doe. Ik vertel dat ik mezelf heb verkleind omdat ik graag mijn fantasie wil uitleven en jou wil dienen als een klein persoon en jouw slaaf. Je reageert totaal anders dan ik had verwacht en kan het helemaal niet waarderen, je vindt het vooral nogal vreemd. Je hebt ook geen idee wat ik verder voor je kan doen met deze lengte. Je somt nog wat dingen op die ik wellicht kan doen, maar trekt snel de conclusie dat dat geen zin heeft met mijn lengte. Je laat terloops iets vallen over ‘wegdoen’. Ik dacht dat ik het niet goed hoorde en mijn hart bonst in m’n keel. Je lacht wat onberekenbaar en gemeen en vraagt me wat er gebeurd met dingen die je niet meer nodig hebt. Je reageert nogal verbaasd als ik zeg dat ik dat niet weet en antwoordt dan zelf maar, die worden weggegooid. Ik ben heel bang en wil absoluut niet zo eindigen en smeek je om je op een of andere manier te dienen. Ik zit nog steeds op de tafel en jij gaat achterover in je stoel zitten, legt je voeten op tafel met de zolen naar mij toegericht. Op de achtergrond zie ik nog steeds je gezicht met een wat arrogante lach. Je vraagt nogal sceptisch om je dan te overtuigen als ik niet in de vuilnisbak wil eindigen. Ik ben boos en zeg je dat je niet zomaar mij levend in je vuilnisbak kan gooien. Jij ziet het probleem er niet van in en waarschuwt me dat ik maar beter niet zo brutaal kan zijn en nu nog 1 kans heb je te overtuigen van mijn nut. Ik begin dingen op te noemen, maar je reageert alleen een beetje lacherig erop en neemt me amper serieus. Je hebt al snel amper aandacht meer voor me en zit wat op je telefoon. Ik probeer je aandacht te wekken, maar je reageert arrogant en lacherig dat ik door kan gaan. Uiteindelijk vraag je of ik klaar ben en geef je toe niet echt een goede reden gehoord te hebben om je niet in de vuilnisbak te gooien. Ik word boos omdat je amper luisterde, maar jij reageert alleen maar bot dat ik dan beter mijn best hadden moeten doen je aandacht te trekken en iets interessants te vertellen. Jij hebt niets interessants gehoord en we weten allebei wat dat betekent. Je doet op een lacherige en plagerige manier net of je het heel zielig vindt voor me. Maar je hebt wel goed nieuws voor me, vandaag is de grijze kliko aan de beurt. En hij is nog niet geleegd. Je ziet dat ik doodsbang ben en wil me toch een keuze geven dan. Je kan me snel nog in de kliko erbij gooien en meteen aan de weg zetten of in de vuilnisbak binnen gooien zodat ik nog 2 weken tussen het afval lig voor de kliko weer opnieuw geleegd wordt. Je lacht me uit, ik dacht even dat je me toch zou redden van de vuilniswagen. Ik reageer boos en je vindt het heel ondankbaar dat ik zo reageer terwijl je zo vriendelijk bent mij een keuze te geven. In dat geval ga ik direct de grijze bak in en als straf vertel je me nog even uitgebreid wat er met me gaat gebeuren. Je komt dichterbij en zegt dat je mij met wat ander afval in een vuilniszak in de kliko erbij duwt. Ik reageer boos en zeg dat ik dan helemaal vies wordt. Je lacht spottend dat dat wel het laatste is om mij druk over te maken op dit moment. Het is bovendien nogal logisch dat ik vies word. Wanneer de vuilniswagen komt wordt de kliko geleegd en word ik met alle andere vuilniszakken achterin de vuilniswagen gestort. Daarna komt de pers in beweging die vervolgens over de zakken heen beweegt, ze meeschept en daarna alles meedogenloos samenperst. Niets blijft meer heel onder de enorme druk. De pers toont geen enkele medelijden en drukt alles kapot. Daarna wordt de volgende lading alweer geperst. Hoelang ik precies nog het volhou weet je niet, maar het kan nooit lang zijn. En het leuke is, jij vragen of je zelf op de knop van de pers mag drukken. Om het nog even extra in te wrijven, laat je me nog even een filmpje zien van wat er gaat gebeuren met me. En dan is het tijd om mij om de grijze bak in te gaan zodat we nog op tijd zijn voor de vuilniswagen.